Niebieskoszare, wesołe oczy, ufnie spoglądając na świat, mienią się intrygująco w blasku słońca.

  Długi, puszysty ogon, zbierający liście i ziemię. Łapki niemal nieustannie ubłocone, o nierównych

pazurach i czarnych nogach. Smolisty cień na lewej przedniej kończynie sięga łopatki, rozmywając się w pewnych miejscach, jakby tworzył wzór. Osiąga pułap dwóch metrów, zwinna i szybka, zdolna do pokonywania ogrodzeń. Dobrze pływa. Długi, wąski pysk o wydłużonych, smukłych kłach i ciemnych, trójkątnych plamach po bokach. Lekka, ważąca niewiele, choć wzrostu niejednego rudego samca. 

Jasnorude, miejscowo nawet pomarańczowe futerko, o ciemniejszym pasie na grzbiecie. Policzki,

żuchwa, gardło i klatka piersiowa wraz z brzuchem  całkowicie białe, a ogon łączy szarość od

spodu z czernią przy nasadzie oraz bielą na końcu. Kita jest niespotykanie długa, osiągająca

prawie osiemdziesiąt centymetrów. 

Jej cechy charakterystyczne to dwie blizny  – jedna przecinająca lewą stronę warg, druga
przecinająca prawy policzek oraz skórzana obroża z kolcami, której nigdy nie zdejmuje.
 Nie zamieszkuje żadnej nory - śpi zawsze razem z Fujo.